Not known Facts About نیلینگ

Not known Facts About نیلینگ

Blog Article

در کنار تمامی مزیت‌های گفته شده، نیلینگ می‌تواند معایبی نیز داشته باشد که مهم‌ترین آن‌ها به شرح زیر هستند:

قبل از اجرای نیلینگ باید آزمایش‌های خاک برای تعیین نوع خاک، ظرفیت باربری و لایه‌های خاک زیرین توسط گمانه‌زنی انجام شود.

از روش‌های پایدارسازی دائم می‌توان به اجرای شمع‌های درجا، دیوار دیافراگمی و سپرکوبی اشاره کرد.

همچنین، در مواجهه با موانع تأسیساتی می‌تواند محدودیت‌ها و چالش‌هایی ایجاد شود که نیاز به راه‌حل‌های خاص دارد.

اعضای سازه ­ای عموماً فولادی بوده و مطابق آئین نامه ­های سازه ­های فولادی طراحی می­ گردند.

این میلگردها وظیفه اصلی را در نگهداری خاک و جلوگیری از ریزش آن‌ها برعهده خواهند داشت.

نیلینگ یک روش فعال برای پایدارسازی خاک است که در صورت حرکت خاک و ایجاد نیرو در نیل‌ها از ریزش خاک جلوگیری می‌کند.

از موارد کنترلی اجرای سازه نگهبان می ­توان به آزمایشات کنترل کیفیت بتن، آرماتور و کلیه مصالح اشاره نمود.

البته در روش میخکوبی معمولا از یک لایه بتن پاششی (شاتکریت) به عنوان پوشش استفاده می شود.

اگر میخ‌ها در تراز پایین‌تر از سطح ایستابی قرار گیرند، باید آب زیرزمینی تاثیر منفی نیلینگ روی مواردی مانند دیواره گودبرداری یا سینه کار، مقاومت چسبندگی میان دوغاب و خاک محصورکننده آن، یکپارچگی و پایداری سیستم نیلینگ (مانند خودن شدن میخ‌ها) نداشته باشد.

همچنین، در این مرحله، اجرای نوارهای زهکش ژئوکامپوزیت نیز ضروری است.

البته که در اجرای نیلینگ موضوع مجوز یک موضوع پرچالش هست.

فرایند حفاری در روش میخکوبی مراحل مختلفی دارد که در ادامه به توضیح مختصری در مورد آن خواهیم پرداخت.

با توجه به اینکه دوغاب با فشار زیاد در خاک نفوذ می‌کند، منتقل کردن آن از طریق شلنگ تزریق دستگاه انجام می‌گردد.